verslag 6

Het is weer even geleden, maar we hebben het erg druk gehad, inclusief één uur tijdverschil dat ingehaald moet worden. Maar, hier zijn we weer met ons zesde verslag.
Mooie camping in Pigeon Forge, een plekje aan de rand van de camping met uitzicht op mooi park en vlak bij de ingang van het Smokey Mountains Nationaal Park. Het is hier best toeristisch, mag ook wel met het pretpark van Dollywood (de enige echte Dolly Parton) in de buurt.
De plaatsjes Pigeon Forge, Gatlinburg en Sevierville is een kleinere uitvoering van de strip in Las Vegas. Veel nagemaakt uit films, karting banen, waterparadijzen, spookhuizen enz. enz. Op de camping merkte je van dit alles niets, een oase van rust. Heerlijk gewandeld in “ons” eigen park.
Aan het einde van het park een prachtig gerestaureerde watermolen, met een mooi restaurant.
De camper kon uitrusten. We bezochten de drie plaatsjes met een trolley bus voor $ 3,00 per dag. Een hop on, hop off bus, maar dan in het klein.
Ja en dan nog een grote feestdag in de USA meemaken: Mothersday, daar doe ik aan mee. Ik ontbijt gemaakt en de hele dag lief geweest. Een goede investering voor Fathersday, ja ja dames….
Eindelijk naar het Smokey Mountains Nationale Park. Het enige NP dat gratis is, dat hebben we geweten. Op sommige plaatsen ontzettend druk. Maar ja, dat was de afspraak in de jaren dertig tussen de hoge heren en dames van Tennessee en North Carolina, omdat er een highway dwars door het park liep en dat moest zo blijven. Je kunt niet buitenom even een andere highway aanleggen voor lokaal gebruik.
Nadat we de nodige info ontvingen bij het Info centrum gingen wij op weg naar de Little River Road. We reden over een prachtige weg, met mooie natuur en vergezichten. In het NP staan nog de nodige, in originele staat, boerderijen en water molens. Deze liggen op afgelegen plaatsen. Leuke wandelingen daar naartoe, af en toe werden wij bekeken door herten en elken. In de Mingus Mill uit 1860 een leuk gesprek gehad met een vrijwilligster. Wij vertellen over onze molens en zij over haar molen. Deze molen werkte nog en maakte van corn (mais) mail. Gezellig kletsen (en dat doet Henk graag) bij de warmte van de brandende oude kachel. Begrijpelijk dat Europese immigranten in de periode vanaf 1830 zich hier vestigden. Zo afgelegen, maar wel veel vruchtbare grond voor akkerbouw en veeteelt en een nieuwe toekomst……
Het is toch bijzonder dat je in zo’n mooi National Park op een dinsdag ochtend om 11.00 in een file komt te staan. Op de Cades Coves, een smalle weg, éénrichting verkeer en dan veel auto’s die stoppen, omdat ze denken in de verte een beer of zo te zien. Ook dat maak je hier mee. Ondanks de file is dit een prachtig Nationaal Park, met bergen tot 6.500 feed.
De tweede dag een andere route gereden, minder druk en ja hoor, wij zagen een beer. Niet op de weg maar tussen de bomen. In dit hogere deel van de Mountains nog mooiere vergezichten en veel korte en lange trails. Wij vonden de korte trails aangenamer dan de langere trails. Dit natuurlijk uit veiligheidsoverwegingen. Wij hadden geen beren spray, beren fluitje en een beren belletje bij ons en er liep geen enkele Amerikaan met ons mee die een geweer droeg. En dat mag hier best. Je moet weleens keuzes maken!
Aan de zuidkant van het Nationaal Park bezochten wij in het plaatsje Cherokee het mooie Cherokee Indians Museum. Dit is nu het reservaat van de Cherokee Indianen. In het museum wordt op een heel positieve manier de grote “trail off tears” van de Cherokee Indians beschreven. Volgen een verdrag, nooit door de stamhoofden geaccepteerd, moesten de Cherokees hun eigen gebied verlaten en naar het Westen van de USA vertrekken. 4.000 Indianen kwamen tijdens deze trail om. Dit was het gevolg van het verdrag van New Echota, een overeenkomst in het kader van de Indian Removal Act van 1830. Indianengrond in het Oosten werd geruild voor grond ten westen van de rivier de Mississippi. Wij liepen samen met een groep schoolkids van ongeveer 12 jaar. Zij toonden veel respect voor het verhaal. Met de schoolkids eerst een film over de trail bekeken. Er was een kind dat steeds “gemaand” werd om verder te lopen, was in alles en iedereen geïnteresseerd. Dit kwam ons heel bekend voor: deed ons erg denken aan onze oudste kleindochter, ook zo’n museumfreak.
Na het Nationale Park zijn we de Mountains “overgetrokken” en hebben we ons “RV-kampement” voor drie nachten opgeslagen aan de snel stromende rivier de FrenchBroad River bij Weaverville. Het werd weer eens tijd voor een lekker kampvuurtje en genieten van de rust van het water, vogels, ganzen, vuurvliegjes, squirrels. In deze prachtige uitlopers van de bergen maakten we een paar mooie tochten. Typisch Amerikaanse huizen met veranda’s, schommelstoelen, veel bloemen, keurig gemaaide grasvelden.
Op aanraden van onze camping-neighbour, reden wij vanuit Weaverville direct door naar Savannah. Hij vertelde dat het een ontzettende leuke en mooie stad is en dat je aan één dag zeker niet genoeg hebt om dit te bezoeken. Was een flinke rit van 320 miles over de Interstate maar zeker de moeite waard.
Even tussendoor: tijdens dit deel van onze reis wordt het weer steeds beter en heter, “we” gaan richting de 30 á 35 graden Celsius voor de komende dagen en weken….
Nou, onze “neighbour” had gelijk: Savannah is een prachtige stad. Veel mooie straten met prachtige live oakes. Grote bomen die hun naam te danken hebben aan het feit dat de bladeren van de bomen er nooit afvallen. Grote slierten mos hangen aan de takken. Kijk maar op de foto. De meeste van deze bomen zijn vanaf 1750 geplant.
Down town leuke straatjes met 22 squares. Pleinen die bij het ontstaan van de stad (in 1734) al zijn aangelegd. Iedere square heeft een eigen verhaal. Maar ik beschrijf deze verhalen niet, 22 is veel te veel……..
Bijzonder is dat er nog vele authentieke huizen staan. Nu is er wel een stichting die de huizen behoedt voor sloop ed. Zelfs houten huizen uit begin 1800 staan er nog. Met prachtige balkons met veel gietijzeren hekwerken. Uiteraard zijn er veel Amerikaanse films in deze straten opgenomen. De passagiers in de hop on hop off bus hebben deze natuurlijk allemaal gezien. Wij horen dus regelmatig op zijn Amerikaans, ooooooh cool, wauwww, great. Hier hebben we helaas geen foto’s van.
Het prachtige Savannah hebben we in twee dagen bezocht met de hop on hop off bus, een prima manier om een stad te bezoeken. Een hele rondrit duurt meestal 90 minuten en je kunt op 10 á 15 stops uit en uiteraard ook weer op stappen. Daarom heet het een hop on hop off bus, slim hé……
Bij het instappen bij halte 12 (???) stelt de chauffeur zich voor aan Henk. My name is Phill. And my name is Hank from the Netherlands. Hello Henk, from the Netherlands…….welcome on board. From now on you are the second guide and you can tell the people everything about dykes and watermanagement. Zo, daar sta je dan, de meeste Amerikanen weten niet eens waar Nederland ligt. De chauffeur zei wel tegen mij: If you don’t know the answer, tell them you are not from Savannah. That’s what I always say and it works. Gelukkig geen moeilijke vragen gehad, anders had ik onze King Alexander nog kunnen bellen, maar wel weer een leuke rondleiding.
Hoe kom je met een camper van 24 feet in een grote stad en waar parkeer je deze? Gewoon niet met de camper gaan. Wij zochten campings uit die een gratis shuttle verbinding verzorgden tussen de camping en de stad. Meestal werden we om 9.00 uur bij de camping opgehaald en om 18.00 waren we weer terug. Camping lag 16 miles van Savannah. Een prima service toch!
Ook op reis lezen wij regelmatig het AD. Het is tenslotte een Rotterdamse Wereldkrant !!!!! De uitspraken van de heer Thierry Baudet over de abortus zijn ons dus niet onbekend. Deze belachelijke uitspraken waren dus hier in Savannah ook al doorgedrongen………..
Bij square nummer drie, het protestplein, troffen wij een groep van ongeveer 300 demonstranten, waarvan zeker 80% vrouwen die demonstreerden voor de eigen rechten van vrouwen voor abortus.
Abortus is in de staat Georgia nu wettelijk mogelijk tot 20 weken en er is nu een wetsvoorstel dit terug te brengen tot 6 weken. Daartegen was deze demonstratie gericht. Wij, uit de flower power tijd hebben nog gedemonstreerd voor baas in eigen buik en nu begint deze strijd weer opnieuw, zowel in Nederland als in het “vrije” USA.
Na deze demonstratieve woorden van ons sluiten we dit verslag weer af.
Het muzikale deel van onze trip zit erop. Wij genoten hier enorm van. Zaterdag leveren wij de camper in en vliegen dan naar Washington. Verslag 6 wordt geschreven in de trein van Washington naar New York.
Wordt vervolgd,
Henk en Herma